|
|||
![]() |
ADI SONBAHAR… | ||
Atilla ÇİLİNGİR | |||
( Bestesi hüzzamdır, güftesini vedalar yazar..!)
‘’ İşte tam da bu mevsimde, sevgilerin demi vurur son nefeslere/Rengi bile hüzünlüdür, ona en yakışanı, sarının her türüdür/Bestesi hüzzamdır, güftesini vedalar yazar/Son kez eser o rüzgâr, döker yaşam yapraklarını/ Kimilerini yel alır, kimisi ise anılara asılı kalır…’’ Zamanı hep acıyla mı anlatır sonbahar? Bak işte birer, birer dökülüyor; Adı hayat olan yapraklar! Kiminin adına ecel, Kimininkine veda de… Kimisi de olsun umut! Unutma ki; Eceli de bir, vedası da, Umuduysa hiç sorma, Onu bulutların ardında ara… Hayatın gerçeği bu! Dönüşü olmaz o yolculuğun, Son kez kalkmışsa limandan, O gemi..! Sislerin ardında kaybolur, Beklenen sevdanın, sevgilinin sesi… Zaman bu! Belli mi olur? Kadere adını yazar; Unutulmaz nice acılar… Ne zaman unutur, Ne de bu Gazi topraklar; Vicdanlara kazınmıştır tüm yaşananlar..! Mevsimlerin en hüzünlüsüdür sonbahar; Bestesi hüzzamdır, Güftesini nice vedalar yazar… Doğanın feryadına ses verir kırlangıçlar; Bir bahar sonrasının hüznünü, Kalan son yeşilin acısını anlatır o çığlıklar; Sert bir rüzgâr eser uzaktan uzağa! Son kez duyulur ormanın uğultulu sesi; İnceden inceye! Neden, neden kestiniz? Yaktınız, yok ettiniz? Beni dercesine… Yazlıkçılar da dönmüştür artık; Arkalarından duyulur, Terk ettikleri ‘tekirin’, ‘sarmanın’ acılı sesi… Ya sokaklara atılan ‘çomara’, O can dostlara ne demeli? Onların yaşam hakkı nasıl ödenmeli? Dallarından çoktan ayrılmıştır leylaklar… Çoktan güneye göçmüştür; Leyleklerle, Çulluklar… Arkalarında kalan derin bir hüzün; Çalı, çırpıyla bezeli yuvalar, Bir de o meraklı çığlıklar! Göğün sonsuzluğunda kaybolur sesleri; Dönüşlerinde bulamazlarsa diye Yaşadıkları o güzellikleri? Nedir bu hüzünlü hoyratlık? Giderek yok olan doğal yaşam! Bu feryatları duyuyor mu birileri? Dedim ya hazan mevsimidir o; Adı sonla başlar, Her şeyi sonuymuşçasına yaşar, Yaşatır! İşte tam da bu mevsimde; Sevgilerin demi vurur son nefeslere, Rengi bile hüzünlüdür, Ona en yakışanı, sarının her türüdür. Bestesi hüzzamdır, Güftesini vedalar yazar. Son kez eser o rüzgâr; Döker yaşam yapraklarını, Kimilerini yel alır, Kimisi ise anılara asılı kalır…
Atilla Çilingir www.biyografi.info/kisi-atillacilingir 05 Eylül 2017
|
|||
Etiketler: , , ADI, SONBAHAR…, |
|